Όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι συστηματικά με τον αυτισμό και τη ΔΕΠ-Υ, εκτός από τα παιδιά που γνωρίζω, γνωρίζω και βλέπω και τους γονείς αυτών των παιδιών. Και πάντα τους σκέφτομαι με φροντίδα και αγάπη και πάντα αναρωτιέμαι τι ψυχικά αποθέματα και πόση δύναμη πρέπει να έχει κάποιος γονέας, για να μπορέσει να βοηθήσει και να στηρίξει το παιδί του. Πόσο ψυχική δύναμη και υπομονή πρέπει να έχει ένας γονιός για να μάθει να διαχειρίζεται την διαφορετικότητα του παιδιού, και να μπορεί να βοηθήσει το παιδί να διαχειριστεί το ίδιο την διαφορετικότητα του?
Πρόσφατα οι γονείς ενός 10χρονου παιδιού
απευθυνθήκαν σε εμένα, για να το υποστηρίξω. Όταν ήρθε ο μπαμπάς του Πέτρου (το
όνομα που χρησιμοποιώ είναι τυχαίο) είδα έναν άνθρωπο ο οποίος φαινομενικά έδειχνε
πως διαχειριζόταν μια χαρά την διαφορετικότητα του παιδιού του. Όσο πέρναγε
όμως η ώρα και η συζήτηση ήταν όλο και πιο έντονη, και ο μπαμπάς μοιραζόταν μαζί
μου περισσότερες λεπτομέρειες για τον Πέτρο και για την καθημερινότητα του, είδα
έναν άνθρωπο ο οποίος ήταν σε απόγνωση, ο οποίος χρειαζόταν βοήθεια και δεν ήξερε
πως και που να την ζητήσει, και ο οποίος δεν είχε καμία διάθεση να ‘’φροντίσει’’
τον εαυτό του.
Αυτό με γύρισε λίγα χρόνια πίσω που είχα γνωρίσει τους γονείς
της Αφροδίτης (πάλι χρησιμοποιώ τυχαίο όνομα) οι οποίοι είχαν έρθει σε εμένα
όχι για να υποστηρίξω το παιδί, αλλά για να υποστηρίξω εκείνους. Είχαν κάνει όλες
τις απαραίτητες ενέργειες για το παιδί,
το φρόντιζαν όπως μπορούσαν, αλλά είχαν καταλάβει πως δεν άντεχαν άλλο, δεν είχαν
αντοχές να φροντίσουν τους εαυτούς τους, είχαν ξεχάσει πώς να το κάνουν, και ήθελαν
κάποιον να τους βοηθήσει να ξαναρχίσουν να φροντίσουν εκείνους.
Είναι πολύ σημαντικό για εσάς γονείς να θυμάστε
πάντα να φροντίζετε τον εαυτό σας. Καταλαβαίνω και αντιλαμβάνομαι πόσο δύσκολο
είναι να φροντίζεις τον εαυτό σου, όταν ανησυχείς για το μέλλον του παιδιού,
όταν ανησυχείς για την καθημερινότητα του, όταν ξέρεις πως σε χρειάζεται για να
κάνει από το πιο μικρό πράγμα μέχρι το πιο μεγάλο. Αλλά η αλήθεια είναι πως εάν
δεν φροντίσεις τον εαυτό σου, η απογοήτευση και η ματαίωση θα έρθει γρήγορα.
Πάντα λέω στους γονείς, φροντίστε τον εαυτό
σας, αγκαλιάστε τον, κάντε του δώρα, πηγαίντε τον μια βόλτα, αγαπήστε τον.
Είναι πολύ σημαντικό να βρίσκετε λίγο χρόνο για να κάνετε κάτι που σας ευχαριστεί.
Ακόμα και μια βόλτα στην πόλη, ή ένα πικνίκ στην εξοχή, ή ένα κομμωτήριο για
τις μαμάδες και ένα βράδυ με ποδόσφαιρο και ούζο για τους μπαμπάδες, θα αλλάξει
πολύ την ψυχολογία σας και την αντοχή σας. Χρειάζονται μικρές εβδομαδιαίες ενέσεις
αυτοπεποίθησης και φροντίδας. Ακόμα και μια ώρα ή δυο την εβδομάδα στο γυμναστήριο, θα βοηθήσει την αυτοπεποίθηση
σας και την αντοχή σας.
Καταλαβαίνω πως είναι πολύ δύσκολο να το κάνετε
αυτό, όταν πρέπει να φροντίσετε για το παιδί σας. Αλλά εάν δεν φροντίσετε τον
εαυτό σας, πως θα μπορέσετε να φροντίσετε το παιδί? Εάν δεν είστε καλά εσείς
μέσα σας, πως θα μπορέσετε να βοηθήσετε το παιδί να είναι καλά και αυτό?
Επίσης, πολύ σημαντικό είναι και το ζευγάρι να
μην ξεχνάει να είναι ζευγάρι. Βρείτε χρόνο για εσάς, κάντε μια βόλτα μαζί, πιείτε
ένα ποτήρι κρασί όταν τα παιδιά θα έχουν κοιμηθεί, μιλήστε ο ένας στον άλλο. Χρειάζεται
και είναι πολύ σημαντικό για την ψυχική υγεία και ευεξία να διατηρείται μια υγιής σχέση ανάμεσα στο ζευγάρι.
