Αυτισμός και Χριστούγεννα.

Τα Χριστούγεννα μπορεί να είναι μια διασκεδαστική και συναρπαστική εποχή για τους περισσότερους αλλά στα άτομα με αυτισμό μπορεί να δημιουργήσει σύγχυση και ακραίες συμπεριφορές.

Ένα άτομο με αυτισμό μπορεί να βρει οποιαδήποτε αλλαγή δύσκολη, οπότε αυτό που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι να προετοιμάσουμε το έδαφος έτσι ώστε το άτομο να μπορεί να καταλάβει τι γίνεται και να δεχτεί πιο ομαλά την αλλαγή της ρουτίνας.

Θα μπορούσαμε να φτιάξουμε ένα ημερολόγιο και να σημειώσουμε τις σημαντικές μερες, όπως την 25 Δεκεμβρίου και να εξηγήσουμε τι συμβαίνει εκείνη την μέρα. Μια καλή ιδέα θα ήταν επίσης να χρησιμοποιήσουμε ένα χρονοδιάγραμμα για την προετοιμασία που θα κάνουμε, δηλαδή εάν θα στολίσουμε δέντρο ή θα στολίσουμε το σπίτι γενικά, εάν θα περιμένουμε κόσμο ή ακόμα και αν θα ακούσουμε μουσική δυνατά.

Θα είναι ένα μεγάλο σοκ, για το άτομο με αυτισμό, να μπει μέσα στο σπίτι και ξαφνικά να το δει στολισμένο, με ένα δέντρο στην μέση, με πολλά λαμπάκια που θα αναβοσβήνουν. Αυτό που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι να ξεκινήσουμε το στόλισμα μαζί, και ίσως να φτιάξουμε και στολίδια μαζί, έτσι ώστε το άτομο να νιώσει μέρος της διαδικασίας. Επίσης μια έξυπνη ιδέα είναι να αφήσουμε το άτομο να διαλέξει μέρος που θα μπει το στολισμένο δέντρο. Έτσι θα νιώσει ασφάλεια και θα διαλέξει το μέρος που του αρέσει καλύτερα και τον ενοχλεί λιγότερο.

Επίσης εάν εχουμε προγραμματίσει να έρθει ο Άγιος Βασίλης να δώσει τα δώρα του, καλό θα είναι να έχουμε προνοήσει και να έχουμε δείξει φωτογραφίες του Αγίου Βασίλη στο άτομο με αυτισμό για να μην έχουμε άσχημες και ακραίες συμπεριφορές επειδή ένας άγνωστος, στην προκειμένη περίπτωση ο ´Αγιος Βασίλης , θα προσπαθήσει να τον προσεγγίσει. Μια κοινωνική ιστορία (social story) για τα Χριστούγεννα και για το τι γίνεται αυτή την εποχή, θα βοηθούσε πολύ.

Τα Χριστούγεννα είναι ίσως η πιο γιορτινή εποχή του χρόνου και δεν υπάρχει κανένας λογος τα παιδιά και γενικά τα άτομα με αυτισμό να μην την απολαμβάνουν με τον ίδιο τρόπο όπως όλοι οι άνθρωποι.

Αυτισμός και προσωπική υγιεινή.

Πολλοί έφηβοι ή και παιδιά, με αυτισμό, είτε αγορια είτε κορίτσια, δεν δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στην προσωπική τους υγιεινή. Όχι γιατί δεν θέλουν ή γιατί δεν μπορούν, αλλά δεν δίνουν σημασία στα παραδείγματα που παίρνουν από τον κοινωνικό τους περίγυρο, ότι θα πρέπει δηλαδή να φροντίζουμε τον εαυτό μας, να μην μυρίζουμε, να κάνουμε μπάνιο και να είμαστε ευπαρουσίαστοι.

Τα άτομα με αυτισμό χρειάζονται βοήθεια στο να καταλάβουν πως αυτές οι συμπεριφορές είναι σημαντικές και αναγκαίες και είναι κάποια πράγματα που πρέπει να κάνουμε σχεδόν κάθε μέρα για ολη μας την ζωή.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βοηθήσουμε τα άτομα με αυτισμό, πάνω στο κομμάτι της προσωπικής υγιεινής.

Ενας τρόπος είναι να συνεργαστούμε μαζί του και να φτιάξουμε ένα βιβλίο εικόνων το οποίο θα δείχνει τι πρέπει να κάνει και ποτε. Δηλαδή να έχει τρεις ενότητες, πρωι μεσημέρι βράδυ, και να δείχνουμε με τις εικόνες ποτε πρέπει να πλένουμε τα δόντια μας, ποτε πρέπει να κάνουμε μπάνιο ή ποτε πρέπει να χτενίσουμε τα μαλλιά μας κοκ.

Αν το άτομο χρειάζεται βοήθεια όταν είναι μέσα στο ντους και δεν θυμάται τι πρέπει να πλύνει, μπορούμε να δημιουργήσουμε αδιάβροχες εικόνες και να τις κολλήσουμε δίπλα στα σαμπουάν. Έτσι το άτομο θα βλέπει τι πρέπει να πλένουμε και με ποιο σαμπουάν/αφρόλουτρο.

Φυσικά, για τα κορίτσια υπάρχει και η έμμηνος ρύση, που από μονη της είναι ένα δύσκολο κομμάτι. Τα κορίτσια με αυτισμό, που έχουν φτάσει στην ηλικία αυτή, πολλές φορές αγχώνονται και ίσως το άγχος οδηγήσει σε ακραίες συμπεριφορές, όταν ξαφνικά δουν το αίμα. Καλο είναι λοιπόν να εχουμε φτιάξει ένα social story, στο οποίο θα εξηγούμε τι είναι αυτο που θα συμβεί και τι πρέπει να κάνουμε όταν αυτο συμβαίνει.

Αυτές οι στρατηγικές στοχεύουν στο να βοηθήσουν και να στηρίξουν τα άτομα με αυτισμό. Ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις ίσως και να χρειάζεται και περισσότερη βοήθεια. Ενας εργοθεραπευτης ή ενας ψυχολόγος με εμπειρία στον αυτισμό, σίγουρα θα μπορούν να βοηθήσουν.

Αυτισμός και εμβόλιο MMR

Τα τελευταία χρόνια και πιο συγκεκριμένα την τελευταία εικοσαετία, υπάρχουν πολλές αναφορές σχετικά με το εμβόλιο MMR (ιλαρας-ερυθρας-παρωτιτιδας) και την σχέση του με τον αυτισμό. 

Υπάρχει η εντύπωση πως το εμβόλιο βοηθάει, εάν όχι δημιουργεί, την εμφάνιση του αυτισμού και η χορήγηση του συσχετίσθηκε με την πρώτη εμφάνιση αυτιστικών συμπτωμάτων στα παιδιά.

Γύρω στο 1997 αρχίσαν οι πρώτες ανησυχίες, σχετικά με τις παρενέργειες που μπορεί να προκαλεί το εμβόλιο και αν τελικά βοηθάει στην ανάπτυξη του αυτισμού.

Μετα από πολλές έρευνες στην Αμερική αλλά και στο Ηνωμένο Βασίλειο αποδείχθηκε ότι αυτά τα δυο δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους και απλα η ηλικία που γινόταν το εμβόλιο συνέπιπτε με την εμφάνιση των πρώτων στοιχείων του αυτισμού.

Μια από τις πιο τελευταίες έρευνες, έγινε από το Ινστιτούτο Ιατρικής των ΗΠΑ που συμπέρανε πως δεν υπάρχουν ευρήματα που να υποστηρίζουν την σχέση μεταξύ MMR και εμβολίου.

Δες περισσότερα εδώ : http://www.webmd.com/brain/autism/helping-your-child-with-autism-get-a-good-nights-sleep

https://www.medlook.net 

Αυτισμός και Φαγητό

Η Σαρα είναι 25 χρονών και έχει διαγνωσθεί με αυτισμό, μαθησιακές δυσκολίες και επιθετική συμπεριφορά. Έχει μια αδερφή με την οποία είναι δίδυμες. Η αδερφή της δεν είναι στο φάσμα του αυτισμού.

Η Σαρα επειδή έχει ακραίες επιθετικές συμπεριφορές και ίσως κάνει κακό στον εαυτό της μα και στους άλλους, μένει μόνιμα μέσα σε μια κλινική-σχολείο ειδικη για παιδιά με αυτισμό και επιθετικές συμπεριφορές.

Η ήμερα της γεμίζει με δραστηριότητες που θέλει εκείνη να κάνει αν και μερικές φορές επιλέγει απλά να μην κάνει τίποτα.

Δεν μπορεί να μιλήσει, παρα μόνο να κάνει κάποιους ήχους, οι οποίοι ήχοι είναι η γλώσσα της. Χρησιμοποιεί πολύ τα Makaton ( ένα είδος νοηματικής γλώσσας για τον αυτισμό ) και τα PECS (επικοινωνία με εικόνες).

Η ζωή της Σαρα κινείται γύρω από το φαγητό. Έχει μια εμμονή με το φαγητό, η οποία μερικές φορές ξεπερνάει τα όρια του λογικού. Έχει τρία γεύματα την ημέρα, και ενδιάμεσα, κάποιες συγκεκριμένες ώρες μπορεί να επιλέξει να φάει ένα φρούτο ή ένα υγιες σνακ, αλλά αυτό είναι μόνο θεωρητικό πρόγραμμα.

Πιο συγκεκριμένα το πρωί μόλις ξυπνήσει, κάνει την πρωινή της ρουτίνα και μετά με την βοήθεια του προσωπικού της μονάδας, ντύνεται, τακτοποιεί το δωμάτιο της και μετά πηγαίνει στην τραπεζαρία να πάρει το πρωινό της. Μόλις τελειώσει, πάει να κάνει την δραστηριότητα της ημέρας.

Λόγω της εμμονής που έχει με το φαγητό, μόλις τελειώσει το πρωινό, μετά από δέκα λεπτά ξαναζητάει φαγητό. Ζητάει να φάει πάλι με πείσμα, και αρχίζει να κλαίει και να χτυπάει το κεφάλι της εάν αρνηθείς να της δώσεις. Ακόμα και όταν αρχίζουν οι δραστηριότητες που της αρέσουν, όπως πχ το τραμπολινο ή η βόλτα με έναν σκύλο, θα κάνει αυτό που πρέπει 5’ και μετα θα αρχίσει να ζητάει φαγητό ή σνακ.          

Ακόμα και το βράδυ που κοιμάται, ξυπνάει και ζητάει γιαμ-γιαμ (ο ήχος που κάνει για το φαγητό) ή και ακόμα στον ύπνο της τα όνειρα που βλέπει έχουν σχέση με το φαγητό γιατί κάνει τον συγκεκριμένο ήχο και όταν κοιμάται.

Αν και υπάρχουν λίγα ερευνητικά ευρήματα σχετικά με την σχέση του αυτισμού και κάποιων διατροφικών διαταραχών, σύμφωνα με μαρτυρίες ατόμων που δουλεύουν με άτομα με αυτισμό και γονιούς ατόμων με αυτισμό, τα άτομα με αυτισμό φένεται να έχουν ιδιαίτερες διατροφικές προτιμήσεις.

Είτε θα τρώνε λίγο ή και καθόλου, είτε θα τρώνε λαίμαργα, πολύ και χωρίς συγκεκριμένες ώρες φαγητού. Όπως και να έχει, σε όλες τις περιπτώσεις σύμφωνα με μελέτες, αυτό είναι μια συμπεριφορά. Δηλαδή, ακόμα και αν το άτομο τρώει λίγο ή τρώει μόνο συγκεκριμένα γεύματα, είναι μια μαθημένη συμπεριφορά. Στην περίπτωση της Σαρα, η οποία τρώει λαίμαργα και τρώει οτιδήποτε βρει ή οτιδήποτε της δώσεις, είναι μια συμπεριφορά την οποία της την είχαν μάθει σε μια άλλη νοσοκομειακή μονάδα που ήταν. Της έμαθαν ότι εάν άρχιζε την δραστηριότητα που έπρεπε να κάνει θα της έδιναν κάθε δέκα λεπτά ένα μικρο σνακ. Επιπροσθέτως, της είχαν περάσει το μήνυμα πως εάν ήταν και ‘’καλο κορίτσι’’ οσο έκανε την συγκεκριμένη δραστηριότητα, θα της έδιναν και δεύτερο πιάτο την ωρα του μεσημεριανού.

Όπως είναι φυσικο, η Σαρα έχει πάρει αρκετά κιλά και έχει συνδέσει τις δραστηριότητες με το φαγητό. Δηλαδή πλέον όταν είναι να κάνει μια δραστηριότητα, θα αρχίσει και μετα από 5’ λεπτά θα ζητήσει φαγητό για να συνεχίσει να την κάνει.

Φυσικά, αυτό δεν είναι σωστο όχι μόνο για την υγεία της αλλά και ηθικά. Εχουμε προσπαθήσει πολύ και με διάφορους τρόπους να αλλάξουμε αυτή την μαθημένη συμπεριφορά.  Αυτό που βοήθησε πολύ την Σαρα αλλά και εμάς ήταν το timetable.  Το πρωί μόλις ξυπνάει της φτιάχνουμε το πρόγραμμα της ημέρας με τις εικόνες και έτσι ξέρει ακριβώς πότε θα φάει, ποτε θα κάνει κάποια δραστηριότητα ή ακόμα και ποτε θα μπορεί να φάει κάποιο υγιες σνακ. 

            

Όταν υπάρχουν τέτοιου είδους εμμονές, δηλαδή εμμονές σχετικές με το φαγητό, καλο θα ήταν να προσπαθούμε να βοηθήσουμε τα άτομα οσο το δυνατόν περισσότερο μπορούμε. Είτε να τους εξηγούμε τι θα γίνει, είτε να βοηθάμε με αλλα μέσα όπως ένα social story ή με ένα πρόγραμμα, το οποίο ίσως γράφει ακριβείς ωρες φαγητού και σνακ.              

Αυτισμός & Ρουτίνα

Ο Τομ είναι 22 ετών και έχει διαγνωσθεί με αυτισμό, μαθησιακές δυσκολίες και επιθετική συμπεριφορά.

Οι γονείς του, λόγω της δουλειάς τους και λόγω της επιθετικής συμπεριφοράς του, έχουν επιλέξει ο Τομ να μένει στο νοσοκομείο/σπίτι όπου και μπορεί να παίρνει την απαραίτητη φροντίδα και βοήθεια που χρειάζεται. Το νοσοκομείο/σπίτι είναι ένα μέρος για παιδιά και νέους/νέες με αυτισμό και βρίσκεται σε μια επαρχία της Αγγλίας. Αυτό είναι  το σπίτι τους και όλοι οι ασθενείς έχουν τα δωμάτια τους, καθώς και δωμάτια δημιουργίας που μπορούν να απασχοληθούν και να εξασκήσουν ότι τους αρέσει να κάνουν. Υπάρχουν ψυχολόγοι, λογοθεραπευτές και προσωπικό που βοηθάει και στηρίζει, σωματικά και ψυχικά τα άτομα που μένουν μέσα. Δεν ακολουθείται κάποια τεχνική κατά βάση, μα ανάλογα με το άτομο επιλέγουν όλοι οι θεραπευτές μαζί, ποια τεχνική είναι η καλύτερη. Στην περίπτωση του Τομ χρησιμοποιούμε person-centered.

Η καθημερινότητα του Τομ, μετά από δική του επιλογή δεν έχει μεγάλη ποικιλία, αλλά έχει κάποιες μόνιμες συνήθειες. Κάθε πρωί κάνει μπάνιο και πηγαίνει για το πρωινό του στην τραπεζαρία. Μετά παίρνει ένα μαξιλάρι και κάθεται στο πάτωμα μπροστά στο πλυντήριο των ρούχων και το χαζεύει για λίγες ώρες. Μετά θα πάει στην τραπεζαρία για να φάει το μεσημεριανό του και μετά πάλι θα πάει μπροστά στο πλυντήριο μέχρι να αισθανθεί κουρασμένος. Έπειτα ή θα κάνει λίγο τραμπολίνο ή θα ακούσει την 9^η συμφωνία του Μπετόβεν. Μετά πάλι θα επιλέξει να χαζεύει το πλυντήριο, παρόλο που θα του προταθούν πολλές δραστηριότητες, και μετά θα έρθει ο βραδινός ύπνος. Το επόμενο πρωί πάλι ακολουθεί την ίδια σειρά δραστηριοτήτων.

Όλη η ρουτίνα και η διαδικασία αλλάζει κάθε Παρασκευή. Ο Τομ ξέρει πως κάθε Παρασκευή θα έρθουν οι γονείς του να τον πάρουν, να περάσει το Σαββατοκύριακο μαζί τους.

Όμως πριν από λίγους μήνες ο Τομ ήρθε αντιμέτωπος με μια καινούργια αλλαγή. Οι γονείς του, ζήτησαν να πηγαίνει σπίτι όχι κάθε Σαββατοκύριακο, μα κάθε δύο, λόγω της μεγάλης απόστασης που έπρεπε να οδηγήσουν για να τον πάρουν και να τον φέρουν πίσω στην μονάδα.

Ο Τομ που ήταν μαθημένος σε μια άλλη ρουτίνα αναστατώθηκε απότομα. Άρχισε να αναπτύσσει και πάλι την προκλητική του συμπεριφορά, με αποτέλεσμα να κάνει κακό στον εαυτό του και στο προσωπικό της μονάδας. Σταμάτησε να τρώει και να πίνει νερό και μείωσε τον βραδινό του ύπνο σε 4 ώρες ημερησίως.

Προκειμένου να τον βοηθήσουν, δημιουργήθηκε ένα social story και οι θεραπευτές του το  διάβασαν μαζί του αρκετές φορές. Χρειάστηκε να του το ξανα-υπενθυμίσουν πολλές φορές μέχρι να το αποδεχτεί και να συνηθίσει την καινούργια του ρουτίνα. Εάν οι γονείς του, είχαν ενημερώσει τους θεραπευτές του αρκετό καιρό πριν κάνουν την αλλαγή, θα υπήρχε χρόνος  να τον βοηθήσουν να αλλάξει την ρουτίνα του.

Η ρουτίνα και ο αυτισμός είναι δυό έννοιες που είναι δεμένες. Ο θησαυρός των αυτιστικών ατόμων είναι η ρουτίνα και οι καθημερινές τους συνήθειες. Όταν αυτές αλλάζουν είναι σαν να αλλάζει όλη η ζωή τους. Η παραμικρή ανούσια αλλαγή σε εμάς, μπορεί να προκαλέσει χάος στην ζωή ενός αυτιστικού ατόμου.

Οπότε, όταν θέλουμε να αλλάξουμε τη ρουτίνα ενός ατόμου με αυτισμό, καλό θα είναι να το σχεδιάζουμε από νωρίς και να προετοιμάζουμε το έδαφος, να ενημερώνουμε το άτομο για το τι πρόκειται να συμβεί.

Είναι ευκολότερο να σχεδιάζουμε από νωρίς τις αλλαγές που πρόκειται να συμβούν για να αποφύγουμε τις δύσκολες καταστάσεις. Εάν π.χ. έχουμε να πάμε στον οδοντίατρο μπορούμε να προετοιμάσουμε το άτομο χρησιμοποιώντας είτε ένα social story (εικόνα 2) είτε ένα πρόγραμμα (εικόνα 1)

.

Εάν αποφασίσουμε να χρησιμοποιήσουμε socialstory, φτιάχνουμε μια ιστορία για το πώς θα πάμε στον οδοντίατρο, ποιά διαδρομή θα ακολουθήσουμε και τι θα κάνουμε εκεί, για ποιόν λόγο θα πάμε. Εάν αποφασίσουμε να χρησιμοποιήσουμε το πρόγραμμα, μπορούμε να δείξουμε στο άτομο, εικόνες ενός ρολογιού με μια συγκεκριμένη ώρα και μαζί την εικόνα της δραστηριότητας που θα κάνουμε εκείνη την στιγμή. Εδώ θα πρέπει όμως να είμαστε λίγο προσεκτικοί γιατί εάν ενημερώσουμε το άτομο ότι θα κάνουμε κάτι μια συγκεκριμένη ώρα, και δεν το κάνουμε εκείνη την ώρα, μπορεί να προκαλέσουμε άγχος και επιθετική συμπεριφορά.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι που μπορούμε να βοηθήσουμε ένα αυτιστικό άτομο να κάνει μια αλλαγή στην ρουτίνα του και στις συνήθειες του. Αρκεί να βρούμε τον κατάλληλο και εκείνον που ’’ταιριάζει’’ καλύτερα στο άτομο.

Θα πρέπει πάντα να θυμόμαστε πως η ρουτίνα για τα αυτιστικά άτομα είναι ένας τρόπος να νιώθουν ασφάλεια. 

Εικόνες απο : http://www.speechbuddy.com/blog/wp-content/uploads/2012/05/speech5.jpg

                       http://asdteacher.com/wp-content/uploads/2013/05/IMG_1850.jpg

Πως να υποστηρίξουμε τα άτομα με αυτισμό?

Τα άτομα με αυτισμό έχουν ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης, επικοινωνίας και κατανόησης.

Έχω δουλέψει αρκετά με παιδιά με αυτισμό για να ξερώ πως το πιο σημαντικό συστατικό στην υποστήριξη τους ειναι η υπομονή και ο χρόνος. Χρόνο να σε εμπιστευτούν,χρόνο να σε γνωρίσουν. 

Τα παρακάτω ειναι σημεία κλείδια στην υποστήριξη των αυτιστίκων ατόμων. 

• Εξηγείστε σε κάθε βήμα τι πρόκειται να γίνει και για πόση ώρα. Είναι πολύ σημαντικό τα αυτιστικά παιδιά να ξέρουν τι πρόκειται να συμβεί και γιατί.    
  
• Τα αυτιστικά άτομα θέλουν την δίκια τους ώρα για να κατανοήσουν κάτι. Εαν ρωτάτε κάτι ή τους λέτε κάτι, δώστε τους λίγα λέπτα για να σας δώσουν μια απάντηση. 
• Οι ερώτησεις που κάνουμε στα παιδιά-άτομα με αυτισμό πρέπει να είναι μικρές και με καθαρή έννοια. πχ αντί για "μήπως ξέρεις να μου πείς τι ώρα είναι? " καλύτερα να ρώτησουμε κατευθείαν "τι ώρα είναι?" 
• Τα άτομα με αυτισμό δεν έχουν την δυνατότητα να καταλάβουν λέξεις με διπλή έννοια, ιδιωματισμούς, ανέκδοτα ή σχήματα λόγου. Όταν τους πούμε "σήμερα έχει ένα ήλιο με δόντια" θα ψάχνουν να βρούν τα δόντια του ήλιου. 
• Ρουτίνα. Ρουτίνα παντού και πάντα. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει μια ρουτίνα καθημερινά γιατι έτσι τα παιδιά με αυτισμό αισθάνονται ασφαλή. Αισθάνονται ασφάλεια μέσα στην ρουτίνα γνωρίζοντας τι θα συμβεί κάθε μέρα και με ποιά σειρά. 
  
• Το περιβάλλον είναι πολύ σημαντικό. Τα παιδιά με αυτισμό είναι πολύ ευαίσθητα στο φώς, τον ήχο, στις κινήσεις και στα αγγίγματα. Θα πρέπει το περιβάλλον να είναι ήρεμο ώστε να μην βοηθάει στην ανάπτυξη του άγχους.  

Αυτισμός. Να φοβηθώ?

Οχι!

Να μην φοβηθείς καθόλου. 

Ο αυτισμός δεν είναι κάτι που πρέπει να φοβόμαστε.
 Με τον φόβο δεν καταφέρνουμε πολλά παρα μόνο να κρατάμε σε απόσταση αυτά που δεν ξέρουμε. 

Για να κατανοήσουμε τον αυτισμό, θα πρέπει πρώτα να μάθουμε τι είναι αυτισμός. 

Τι είναι λοιπόν αυτισμός? Είναι κάτι που πρέπει να φοβόμαστε?
Κάτι που πρέπει να αντιμετωπίζουμε με καχυποψία?

Τίποτα απο ολα αυτά. 

Ο αυτισμός είναι μια δυσκολη αναπτυξιακή διαταραχη                             την όποια τα άτομα την έχουν για πάντα και αποτελεί ίσως την πιο βαριά ψυχική διαταραχή της παιδικής και εφηβικής  ηλικίας. 

Ο αυτισμός επηρεάζει το πως ενα άτομο κατανοεί τα οσα βλέπει ακούει και γενικά αισθάνεται. 

Οπότε, εαν μιλάμε για αυτισμό, μιλάμε για μια διάχυτη διαταραχή της ψυχολογικής ανάπτυξης του ατόμου, η οποία περιλαμβάνει δυσκολία στην συναλλαγή με αλλους ανθρώπους, στην κοινωνική κατανόηση, στην επαφή συναισθημάτων και στην επικοινωνία.

O αυτισμός μπορεί να διαγνωσθεί μεταξύ των 2 και 4 χρονών και ειναι πιο συχνος στα αγορια παρα στα κορίτσια. 

Ο αυτισμός δεν θεραπευται αλλά με την βοήθεια ειδικών το παιδί μαθαίνει να επικοινωνεί καλυτέρα και να αναπτύσσει τις δεξιότητες του.  

Ο πρώτος που επίσημα αναγνώρισε τον αυτισμό ως διαταραχή ήταν ο Αυστριακος Leo Kanner το 1943. Ο Kanner έκανε μια ερεύνα τοτε με 11 παιδιά και και μέσα απο αυτή την ερεύνα κατέληξε σε μια σειρά με 8 γνωρίσματα και αργότερα απομόνωσε μόνο δυο από τα οχτώ ως τα στοιχεία κλειδιά του αυτισμού. Την υπερβολική απομόνωση και την διατήρηση ομοιότητας (ρουτινα). 

Ουσιαστικά λοιπόν, όταν λέμε πως ενα παιδί έχει αυτισμό, εννοούμε πως έχει έναν αλλο τρόπο σκέψης, έναν αλλο τρόπο να δείχνει τα αισθήματα του και τα συναισθήματα του, εναν αλλο τρόπο να επικοινωνεί και γενικά εναν διαφορετικό τρόπο ζωής, απο αυτόν που εμείς εχουμε συνηθίσει. Του αρέσει να απομονώνεται και να μην κάνει παρέα με αλλα παιδιά ή να μην μοιράζεται τα παιχνίδια του. 

Πηγη : Journal of autism and developmental disorders.

            Εθνικο και Καποδιστριακο Πανεπιστημιο Αθηνων.